tag:blogger.com,1999:blog-88877046336910108912024-03-28T20:29:54.789-07:00उगीच काहीतरी...उगीच काहीतरी येत राहतं मनात.. तेच लिहून घेतो पटकन इथे.. मनातलं पानांत (डायरीच्या ) आणि पानांतल मनात करत राहण्या पेक्षा हे बराय आपलं..Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.comBlogger96125tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-26652626771152535072024-02-27T10:38:00.000-08:002024-02-27T10:38:12.254-08:00उधारीचा पाऊस..<p>आठवतं का तुला, आपण कॉफी प्यायला जायचो ते?</p><p>आठवत असेलच म्हणा तुला... तू कुठे काही विसरायचीस कधी... सगळं बारीकसारीक डिटेल्स लक्षात रहायचं तुझ्या.. अगदी रंग, स्पर्श, सुगंध, चव आणि हो, प्रेम ही.. ह्या सारख्या intangible गोष्टींना ही तू quantify करून सगळ डिटेल्स लक्षात ठेवायचीस तू...</p><p>कधीकधी तर मला वाटायचं की तू एखादं वेळी म्हणशील "तू माझ्या वर आज एक किलो दोनशे ग्राम प्रेम केलंस.." 😁 जोक्स अपार्ट, पण मला तू नेमकी ह्या कारणांसाठी आवडायचीस.</p><p>आवडायचीस?? की आवडतेस? Well, आता त्याने फारसा फरक पडत नाही म्हणा.. तुला तरी नक्कीच नाही.. असो, विषयांतर झालं, नाही नका?</p><p> कधी तुला न विसरताही, आज तू आठवायचं कारण की, आज सारखाच त्या संध्याकाळी पण नुकताच पाऊस पडून गेला होता.. पाऊस रिता करून ढग अजूनही तिथेच थांबून राहिले होते.. काय बघायचं होतं त्यांना कुणास ठाऊक.. त्यांना तू त्यांच्यात उरलेला ओलेपणा मोजून आपल्यात शिरत जाणारा कोरडेपणा compare करत्येस की काय हे बघायचं असावं का रे?</p><p>आपण रस्त्यातले छोटे छोटे तळे चुकवत कॉफी प्यायला जात होतो... त्या छोट्या छोट्या तळ्यांत दिसणारं आकाशाचं, ढगांचं प्रतिबिंब बघत, वेगवेगळे आकार शोधत जात होतो आपण... तुला मी आकार दाखवायचो, कशी फुलपाखरू, हरीण, शार्क वगैरे.. तू मात्र त्यात भलतंच काही बघत असायचीस. तुला पॅटर्न कळायला वेळ लागायचा, मला मात्र ते पटकन कळायचे, दिसायचे.. म्हणूनच मला सगळ्यांच्या वागण्यातला पॅटर्न पण कळून कोण कुठे कसं जातंय, जाणाराय हे लगेच कळायचं.. आताशा मला त्या स्किल चा त्रास होतो.. माणसं जरा चटकन ओळखायला लागलोय मी..</p><p>त्या दिवशी मात्र, खरं तर हे सगळं, तो छोटासा ब्रेक जास्तीत जास्त लांबवायचाच प्रयत्न होता. तुला ही ते माहीत होतं आणि मलाही..सगळंच काही बिनसलं नव्हतं.. ओलावा जपून ठेवावा असं दोघांनाही वाटत असावं. जाणवायचं मला ते मधूनच... </p><p>त्याच रस्त्याच्या बाजूने, एका झाडाची एक फांदी भिंतीवरून बाहेर आलेली होती बघ.</p><p>त्या फांदीखालून तू जात होतीस आणि नेमकी मी ती जोरात हलवली.. त्यावर साठलेलं पाणी तुझ्या अंगावर पडलं आणि तू जरा भिजलीस... जणू तो पाऊस तिथं तुझ्याचसाठी साठवून ठेवला होता, अगदी प्लान करून जणू... मी हसलो आणि तू चिडलीस.. बळेबळेच मला तिथं उभं करून ती फांदी हलवलीस तू.. पण पाणी काही पडलं नाही.. मी अजूनच हसलो.. तू अजूनच चिडलीस.. म्हणालीस, हा पाऊस माझ्याकडे उधार राहिला...</p><p>आज इतक्या दिवसांनी तिथेच उभा होतो.. एकटा.. ती छोटी छोटी तळी पण होती तशीच.. ते पॅटर्न, आकार ही असावेत.. पण मला त्यात आज कुठलेच प्रतिबिंब बघायचे न्हवते, आकार शोधायचे न्हवते.. उपयोग ही नव्हता आणि वेळ दुनियाभऱ्याचा होता..</p><p>मी कॉफी घेऊन त्याच फांदी खाली उभा राहिलो, नकळत.</p><p>आणि वाऱ्याने तो आजचा साठलेला पाऊस माझ्यावर रिता केला.. क्षणभर वाटलं, तूच आलीस... पावसातली उधारी चुकती करायला.. आणि म्हणायला की बघ, १० ढगांतला पाऊस रिता केला मी तुझावर..</p><p>I wish, तू कधीतरी ती उधारी चुकवायला भेटशील पुन्हा, तिथेच त्या फांदी खाली.. मी वाट बघीन, कॉफी चा कप घेऊन..</p><p><br /></p><p>मी वाट पावसाची पाहीन तुझ्यासाठी,</p><p>येशील रिता कराया, पाऊस साठलेला...</p><p> </p><p><span class="ui-provider a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z ab ac ae af ag ah ai aj ak" dir="ltr"></span></p><p>#मोहा</p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-63255600707548045922022-06-20T13:03:00.001-07:002022-06-20T13:08:50.670-07:00ओले राहू दे<p>किनारे भिजलेले, ओले राहू दे</p><p>मन कोरडे, डोळे ओले राहू दे...</p><p><br /></p><p>गळणारे छप्पर, शाकारून घेऊ,</p><p>दोघांतले उंबरे पण, ओले राहू दे...</p><p><br /></p><p>तू लिहिलेले काही, आज सापडले,</p><p>ओघळ सुकले, अक्षर ते ओले राहू दे..</p><p><br /></p><p>जातांना घेऊन जा तू मेघ परतावूनी,</p><p>निशाणीस रस्ते तितके ओले राहू दे..</p><p><br /></p><p>मी येथून गेल्यावर, जाळ मला तू,</p><p>सरणावरती सरपण सारे ओले राहू दे..</p><p><br /></p><p>#मोहा</p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-42378466850880709662022-05-27T12:12:00.002-07:002022-05-27T12:12:38.465-07:00वेचू दे ना..<div>ओठांवरचे टिपूर चांदणे, वेचू दे ना,</div><div>सावरू नको, पदर जरासा खेचू दे ना...</div><div><br /></div><div>येतो म्हणता पाऊस वेडा, अडला कोठे?</div><div>अलवार मनाचा मोर जरासा नाचू दे ना...</div><div><br /></div><div>आलीस अताशा, लगेच का हे जाते जाते?</div><div>आठवणी कातर काही, मनतळाशी साचू दे ना...</div><div><br /></div><div>वळणावरती पुढच्या, वाट वेगळी होते बघ,</div><div>सोबत असू तोवर,काही गझला सुचू दे ना...</div><div><br /></div><div>अन मग निघून तू गेलीस त्या गावाच्या,</div><div>काही खबरा, हळव्या बाता, वाचू दे ना...</div><div><br /></div><div>प्रवास खडतर, तरी पैलतीरी जाऊ सोबत,</div><div>ह्या साऱ्या वचनांचे बंध मनाला काचू दे ना...</div><div><br /></div><div>#मोहा</div>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-20712591386714393092022-02-18T17:36:00.000-08:002022-02-18T17:36:05.499-08:00शाम.. तेरे बिना..<p> रात सारी कट ही गयी, जागते हुए तेरे ख्वाबों में,</p><p>तेरी यादों ने सोने ना दिया, तेरे ख्वाबों ने जगने न दिया,</p><p>फिर ख्वाबो के परिंदे उड़े, यू रात पिघली और दिन हो गया...</p><p>अब दिन भी कट ही जाएगा, मेरे शहर की जिम्मेदारियों में,</p><p>पर बता उस शाम का क्या करूँ, जो सिर्फ तेरी हुआ करती थी, तेरे शहर के बातों की हुआ करती थी..</p><p>यकीन कर, अब वो शाम, शाम ना रहीं.. खोखला सा कुछ बन गई हैं, जहाँ मैं भटककर रह जाता उन वीरानों में... तेरे सींवा..</p><p>पर ख़ैर, फिर रात होंगी, फिर ख़्वाब-ओ-याद का तमाशा होगा, तू तेरे आशियाने में सो जाएगी जब,</p><p>मैं फिर रात को पिघल कर दिन बनने का इंतजार करूंगा.. और फिर तेरे सींवा वाली शाम का...</p><p><br /></p><p>#मोहा</p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-40110884407476581962021-12-23T19:54:00.005-08:002021-12-23T19:54:47.657-08:00ऊब<p>उबदार का नसावी,ह्या वर्षी शेकोटी ही?</p><p>तू गेलीस गेल्या थंडीत, घेऊन ऊब सारी...</p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-87714327310361054742021-12-01T10:35:00.007-08:002021-12-01T10:51:08.406-08:00भेटतो तिला...तिला लिहितो, अन असाच तिला भेटतो, <div>गजलेतून माझ्या नेहमीच तिला भेटतो..</div><div>
<br />ती होऊन पाऊस, भिजवीत रात जाते, </div><div>अंगणात नाचणाऱ्या, थेंबांत तिला भेटतो</div><div>
<br />भेट म्हणता, म्हणाली थांब ना जरा, </div><div>थांबतो आता अन, युगांनी तिला भेटतो</div><div>
<br />
<br />
#मोहा</div>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-9501978277898868412021-10-01T06:11:00.000-07:002021-10-01T06:11:10.675-07:00<p>किंचित थबकून जातो, </p><p>तू दिसली होतीस तेथे,</p><p>अस्पष्ट आठवण मग एक,</p><p> खोल खोल मज नेते... </p><p><br /></p><p>आठवांना तुझ्या ह्या, </p><p>काळ वेळ नसतो का?</p><p>विसरलो म्हणता म्हणता,</p><p>कशी काय कधी ही येते..</p><p><br /></p><p>न बघता तू गेली,</p><p>उडवत उडवत पदराला...</p><p>माझ्याच सारखे ते किती,</p><p>जीव घायाळ झाले होते...</p><p><br /></p><p>#मोहा</p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-82442945776531465692021-08-13T11:04:00.003-07:002021-10-01T05:45:20.885-07:00काळ बदलला..<p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;"> लहान होतो तेव्हां घराजवळ एक-दोन सायकलीची दुकानं होती, म्हणजे भाड्याने सायकली मिळायच्या तिथं. त्या काळात, जेव्हा आमच्या साठी कुठल्याही चैनी परवडण्या सारख्या न्हवत्याच, तेव्हा, १-२ रुपयात तासाभरासाठी भाड्याने सायकल आणून मनसोक्त हिंडणे, ह्यात लय सुख होतं. </span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;"><br /></span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;">पुढं काळ बदलला.. आम्हाला स्वतःच्या सायकली मिळाल्या, मग लुना, मग बाईक मिळाली.. काळ पुढं जात राहिला.. आणि ती दुकानं मागे पडत गेली...</span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;"><br /></span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;">त्यातलं एक दुकान कधीच बंद झालं, तिथं लॉटरीचं दुकान उघडलं... आम्ही सायकली घ्यायला गर्दी करायचो तसं आता पोरं तिथं लॉटऱ्या घ्यायला गर्दी करतात...</span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;">अजून काही दुकानं पण होती... आता काळ बदललाय ना.. ती दुकानं पण बदललीत.. आता तिथं पंक्चर काढायची मळकट दुकान आहेत... आणि ते दुकानवाले काका पण नसतात तिथं.. त्यांचा पोरगा दिसतो.. बदललेल्या काळासोबत बदलत गेलेला.. टक्कल पडलेलं... उन्हात रापुन काळा पडलाय... असतो किडूकमिडूक पंक्चर काढत... </span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;"><br /></span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;">त्याला आता सायकल दुसरी कडून भाड्याने आणावी लागत असेल का??</span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;"><br /></span></span></p><p><span style="background-color: black;"><span style="color: white;">#मोहा </span></span></p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-91367621067888470972021-06-29T04:56:00.001-07:002021-06-29T04:56:25.420-07:00थर्मस<p> ३-४ वर्षाआधी प्लास्टिक बंदी झाली तेव्हा कोणी तरी एक eat out ग्रुप मधे पोस्ट टाकली होती, ज्यूस ऑर्डर केला म्हणे आणि पार्सल अल्युमिनियम फॉइल वाल्या कंटेनर (ज्यात राईस/बिर्याणी वगैरे देतात) मधे पॅक करून दिला म्हणून त्यावर कमेंट्स होत होत्या... प्लास्टिक बंदी...</p><p>मला आठवलं, आधी आम्ही थर्मस/थर्मास वापरायचो.. प्रत्येक घरी निदान एक दोन तरी थर्मस असायचे.. आमच्या घरी एक फुलांच्या डिजाईन चा निळा मोरपंखी रंगाचा होता.. मला त्याच्या आत बघायला खूप आवडायचं.. चकचकीत काचेला पाऱ्याचा मुलामा दिला असायचा.. जणू आरशाचं गोल भेंडोळं करून भरलंय त्यात.. आणि त्याचं झाकण म्हणजेच कप.. आतला चहा, दूध ,ज्यूस जे असेल ते सरळ त्यात ओतायचं... बहुतेक वेळा दवाखान्यात ऍडमिट असलेली व्यक्तीच त्या झाकण वाल्या कपातून काय ते प्यायची.. मला फार अप्रूप असायचं आणि सिरियसली वाटायचं की मी ऍडमिट झालो कधी तर काय मजा येईल त्यातून ज्यूस प्यायला.... </p><p>त्याकाळी बहुतेक नातेवाईक गावाकडे असायचे, आणि नागपूरात शासकीय दवाखान्यात (मेडिकल कॉलेज) ला उपचारासाठी येणाऱ्यांची संख्या बऱ्यापैकी होती.. आणि आम्ही शहरात असल्यामुळं आणि बाकी जे होते ते काही करायला तयार नसल्यामुळे सगळी बडदास्त आमच्या कडेच असायची.... आई नौकरी सांभाळून ते सगळं न कंटाळता करायची.. ह्या वर पुन्हा कधीतरी लिहीन..</p><p>तर , त्यात तो थर्मस खूप वापरला गेला.. दवाखान्यातुन तो घरी आला की त्याचा एक खास ब्रश होता, आई त्याने हळुवार पणे धुवून, स्वच्छ पुसून उपडा करून ठेवत असे... कितीतरी वर्ष तो वापरात होता...</p><p>मग काही आठवत नाही कुठं गेला.. नवीन येणारे मिल्टन चे फ्लास्क वगैरे येत गेले, मग तर प्लास्टिक ने त्याची जागा कधी घेतली ते जाणवलं पण नाही...</p><p>वाईट सवयी लवकर लागतात, नाही?</p><p>#मोहा </p>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-88832166848100790412021-06-23T13:52:00.002-07:002021-06-24T11:57:48.890-07:00तू गेल्यावर..<div style="text-align: left;"><div>(तुझे डोळे खट्याळ भारी,</div><div>चालून जाते कट्यार भारी)</div><div><br /></div><div>तू लिहिल्या कविता ज्यावर</div><div>त्या पत्राचा सुवास भारी,</div><div><br /></div><div>आपल्यातले अंतर जितके</div><div>माझा तितका प्रवास भारी,</div><div><br /></div><div>माझ्या गझलेच्या पानांवरचा,</div><div>कोरा सुटला, समास भारी</div><div><br /></div><div>पाणी डोळा पाहूनही तू,</div><div>न लावलास तो कयास भारी</div><div><br /></div><div>गेलीस अन मग न येण्याचे,</div><div>तुझे बहाणे झकास, भारी</div><div><br /></div><div>तू गेल्यावर उरले जे का</div><div>मनात ओझे, मनास भारी</div><div><br /></div><div>#मोहा</div></div>Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-39525472446077198992020-06-12T14:12:00.000-07:002020-06-12T14:12:13.197-07:00जगाचे कायदे...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
काल शिकवीत होतास, मज जगाचे कायदे<br />
बनुनी वामन अता, मस्तकी बळीच्या पाय दे...<br />
<br />
मांडून घे हिशोब सारे,चोपडीवर तू तुझ्या,<br />
जातांना मोजून घेऊ, सारे तोटे अन फायदे...<br />
<br />
क्षितिजांत अपुल्या अंतर, मी जाणून राखले,<br />
राखलेल्या जाणिवेला, दुरूनच.. पण न्याय दे...<br />
<br />
सदा तू ठेवून घेतो, जे हवे तुला ते माधवा,<br />
सुदाम्याच्या पोह्याबदली, दुधावरची साय दे...<br />
<br />
माझा गबाळेपणा, घेऊन आलो शहरी तुझ्या,<br />
शिकव ढब रंगीली, अवतार हाय-फाय दे..<br />
<br />
बाजारी फिरुनी मज, व्यवहार ना आले कधी<br />
मुद्दल घेऊ कुणा कडून, व्याज म्हणून काय दे..<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-92036138547842002292020-06-04T12:12:00.001-07:002022-08-10T11:28:03.105-07:00मी काटयांचे फुल झालो<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तुझ्या केसांत जावा माळल्या म्हणून बघ,<br />
आणि मी काटयांचे फुल झालो, म्हणून बघ..<br />
<br />
ओवून घे ना, माझ्या कळ्यांना, माळ गजरा,<br />
ओवतांना कळी, तुझे श्वास तू मोजून बघ..<br />
<br />
तू दिलेल्या फुलाचे, कोण जाणे काय झाले,<br />
त्याचीच ही का झाली गझल? गाऊन बघ...<br />
<br />
घेतला काढून तू, सुगंध तो अंतरीचा,<br />
मग उरल्या पाकळ्या, त्याही जाळून बघ..<br />
<br />
निर्माल्य होत नाही, शेवटी साऱ्या फुलांचे,<br />
पुस्तकांत उरतात काही, वाहून बघ..<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-24921355740011114822020-05-22T09:47:00.001-07:002020-05-22T09:47:48.313-07:00निरंतर...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तुझ्या उजेडाचे गोडवे गात जा तू,<br />
मी माझ्या तमाला कुरवाळून घेतो...<br />
<br />
बुडशील बघ आज रात्री तुझ्या तू,<br />
माझ्या सकाळी मी हा झळाळून येतो...<br />
<br />
कुणाला दाखवितो फुकाची मिजास?<br />
का असा उगा उर बडवून घेतो?<br />
<br />
तुला फासला तयांनी शेंदूर फार<br />
तू ही स्वतःला देव ठरवून घेतो..<br />
<br />
येण्या अन जाण्याचे चक्र निरंतर,<br />
माझे-तुझे आरे 'तो' फिरवुन घेतो..<br />
<br />
आटला परी आज हा झरा कोरडा,<br />
पुन्हा श्रावणी तो खळाळून येतो..<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-69207846555098119992020-05-20T13:05:00.003-07:002020-05-20T13:09:12.668-07:00जीवना<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZLQQdMoY3kz6R_uI81qAF_xrKPX9IGIzxEKiM9cCiR5GAyFR2QkmHk6jG0YNkRFqlZ4rd4MZ4xVn1lUFtJzSBSiTxON_vYtB3YsSJIK0h_rabqXikfpApcYtRx_n0UskF844u62rKb64/s1600/1590004775707.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZLQQdMoY3kz6R_uI81qAF_xrKPX9IGIzxEKiM9cCiR5GAyFR2QkmHk6jG0YNkRFqlZ4rd4MZ4xVn1lUFtJzSBSiTxON_vYtB3YsSJIK0h_rabqXikfpApcYtRx_n0UskF844u62rKb64/s400/1590004775707.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-18729702641396920632020-03-29T01:45:00.000-07:002020-03-29T01:45:04.371-07:00आयडेंटिटी क्राइसेस की ड्युअल पर्सनेलिटी??<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr">
काय शोधत बसलायस... सगळीकडे? स्वतःला?<br />
कशाला शोधत बसलायस... सगळीकडे, स्वतःला.. </div>
<div dir="ltr">
तुझी आयडेंटिटी फेक आहे.. <br />
धुंडाळून धुंडाळून उभी करशील रास,<br />
कागदी भेंडोळ्यांची आणि काही पुंगळ्यांची...<br />
पण ते हवंय का तुला नक्की, <br />
तुझी ओळख म्हणून, आयडेंटिटी म्हणून?<br />
ती? कागदांवर छापलेल्या शाईतली? <br />
त्या पर्सेनटेज च्या आकड्यातली?<br />
अन वर्षागणिक वाढत गेलेल्या पगार <br />
अन पदं मिरवणाऱ्या इन्क्रीमेंट्स लेटर्स ची?<br />
तो आहे तू? तो?</div>
<div dir="ltr">
मग, तो कोणाय तिकडे? <br />
लेकीचा हिरो, बायकोचा मानबिंदू..<br />
मायबापाचा आधार, भावाचा अन दोस्तांचा खांदा..<br />
मला वाटलं तोच तू आहेस..</div>
<div dir="ltr">
का तुला जडलाय नाद स्वतःला,<br />
आयडेंटिटी क्राइसेस मधे ढकलण्याचा?<br />
Well, तू नेहेमीच असा होतास, <br />
ड्युअल पर्सनेलिटीचा.. नाही?</div>
<div dir="ltr">
<span style="background-color: #1877f2;">#मोहा</span></div>
<br /></div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-24301250642342808242020-02-23T12:18:00.002-08:002020-03-01T07:40:03.561-08:00तुझ्या सोबतीचे बहाणे किती<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तुझ्या सोबतीचे बहाणे किती,<br />
नसण्याचे तुझ्या गाऱ्हाणे किती...<br />
<br />
तू येताच लगोलग जातेस का पण?<br />
तुला चोरून मग पाहणे किती...<br />
<br />
तूझ्या उंबऱ्यातुन तू पाहते मला,<br />
पाहताना तिरके ते निशाणे किती...<br />
<br />
भेटण्या येता खुणेच्या ठिकाणी,<br />
अन लगबगीने तुझे मग जाणे किती...<br />
<br />
कधी छेडिले ह्या वाऱ्याने लटांना,<br />
तयांचे उधळणे जीवघेणे किती...<br />
<br />
उतरतेस अलगद ओळींत माझ्या,<br />
मग गझला किती , तराणे किती...<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-38566820931698437412020-01-29T11:02:00.000-08:002020-01-29T11:02:37.482-08:00येताच तू...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
येताच तू, मज, सुगंधी भास व्हावा,<br />
जरासा अत्तराचा, हा श्वास व्हावा..<br />
<br />
विसरून काळ जावा, भुलून वेळ जावी,<br />
दिशांचा ही नको, मग अदमास यावा..<br />
<br />
तू स्पर्शून जावे, मी मोहरून जावे,<br />
एक स्पर्श चोरटा, बस हाच ध्यास व्हावा..<br />
<br />
माझे तुझे हे, क्षितिज लोप व्हावे,<br />
सोहळा मिलनाचा, असा खास व्हावा...<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-75977539651374122602020-01-25T12:22:00.000-08:002020-01-25T12:22:02.984-08:00तुझे ऊन...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तुझे ऊन माझ्या अंगणी उमलले कसे?<br />
उगवतीलाच ना रे? पण ते कलले कसे?<br />
<br />
तुझ्या सावलीला मज बसू दे जरा ना,<br />
अरे, सोडून एकटे मला हे चालले कसे?<br />
<br />
कवडसे इथे बघ छान उमटायचे ते,<br />
ओंजळीत सारे ते तू उचलले कसे?<br />
<br />
सावल्या माझ्या तुझ्या लांब गेल्या,<br />
मनात आत थोडे काही, हलले कसे?<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-78725407087235561582019-12-25T11:26:00.002-08:002019-12-25T11:26:49.836-08:00 हा शेर माझा नाही..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
दुःख गझलेचे सांगतो, हा शेर माझा नाही<br />
हे खेळ शब्दांचे सारे, हा शेर माझा नाही..<br />
<br />
तुटल्या दिलाच्या कुण्या, गाजवतो मेहफिली,<br />
रंगवत काफ़िये जातो, हा शेर माझा नाही..<br />
<br />
शम्मा होऊन जळताना, कुठे हवेलीत कुण्या,<br />
कितीक चुली पेटवतो, हा शेर माझा, नाही?<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-63890500472640600092019-08-05T11:30:00.000-07:002019-08-05T11:30:36.557-07:00माझा चेहेरा, माझे मुखवटे <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
दुनीये,मी विसरलो मी खरा दिसतो कसा.<br />
तुझ्या चष्म्यातून पाहतो मी माझेच चेहरे...<br />
<br />
दिसेना माझाच चेहेरा का मला आरश्यात?<br />
चढवलेले सारे मुखवटे भासती आज खरे..<br />
<br />
पाहतो अन शोधतो मी गाडलेल्या मला ईथे,<br />
फास आवळाया लागले का तुझे हे पाहरे..<br />
<br />
खोल असे गोंदले प्राक्तनाला माझ्या कपाळी तू,<br />
पण घे आज झुगारून चाललो मी तुझे सहारे...<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-50811397869305274472019-08-02T12:02:00.000-07:002019-08-02T12:02:03.229-07:00तुम्हारी दौलत नई-नई है<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
"हॅलो, काय झालं गाडीला? काही मदत हवीय कां?" पावसाच्या सततच्या पिरपिरीमुळे रस्त्याच्या झालेल्या नदीतून बाईक ढकलत जाणाऱ्या त्याला मी विचारलं. "हा, ते पेट्रोल सम्पलया जणू... पण काय नाय , नेतो कि ढकलत".. तो बोलला..<br />
<br />
तोपर्यंत माझं त्याला न्याहाळून अन त्याच्याबद्दल मत बनवून झालं होतं. इतक्या पावसात ही त्याने घातलेले पांढरे कपडे, पांढरे जोडे आणि गळ्यात जरा कमी जाड पण माझ्या स्टॅंडर्ड ने जाडच सोन्याची चेन. अच्छा , म्हणजे साहेब मिनी गुंठा मंत्री आहेत तर... चायला, कुठल्याही सिचूयेशन मध्ये आपण कुणाविषयी हि पटकन मत बनवून मोकळे का होतो? "बॉस, जजमेंटल होणं थांबवायाला पाहिजे हा तू" मी स्वतःलाच बजावलं..<br />
<br />
"अरे शेठ, मी पेट्रोल पम्पाकडेच चाललोय. अन अजून २-३ किमी तरी दूर आहे इकडून. चला, मी tow करून नेतो तुम्हाला." त्याला बहुतेक तो प्रस्ताव पटला नाही किंवा आवडला नाही.. "आयला, 'मी' कुणा कडून मदत घ्यावी?" असा काहीतरी भाव १-२ क्षणांसाठी त्याच्या चेहऱ्यावर आलेला मी टिपला. BC, हा "मी" पण, अहंम माणसाला कोडगा बनवतो..<br />
<br />
२-३ सेकंद विचार केल्यावर तो तयार झाला. बहुतेक वाढत असलेला पाऊस, बाजूने जाणारी वाहनं उडवत असलेलं पाणी अन कुठं तरी पोचायची घाई ह्या मुळे असेल कदाचित. तो बाईक वर बसला आणि मी त्याच्या सायलेन्सर ला पायाने धक्का देत दोन्ही गाड्या चालायला लागल्या. ट्राफिक न्हवतं तितकं, म्हणून थोड्या वेळातच पेट्रोल पंपावर पोचलो.<br />
<br />
एका इंटरव्ह्यूला जाताना पेट्रोल सम्पले असताना एका नागपुरी dude ने मला अशीच गाडी tow करून मदत केली होती, आणि माझ्या थँक्यू ला म्हंटलं होता "अब्बे, तू बी कुनालेतरी अशीच मदत करून देजो ना.. पसरत र्हायते अश्या गोष्टी मंग" अन खर्रा खाऊन पिवळे झालेले दात विचकत निघून गेला होता. तेव्हा पासून जेव्हा जमेल तेव्हा मी पण असं लोकांना पेट्रोल पम्पा वर सोडत असतो अधेमधे :)<br />
<br />
तर, मिनी गुंठा मंत्री माझ्या पुढे उभे राहून पेट्रोल भरून घेत होते. माझा नम्बर आल्यावर मला म्हंटला, "ओ पाहुणं, माझ्या कडून xx रुपया चं पेट्रोल टाकून घ्या तुमच्या गाडीत, बरं का".. मी म्हंटल "शेठ, त्या साठी तुमची मदत नाही केली.. मला इक..." मधेच माझ्या वाक्य तोडत, मान जरा तिरकी करून, हाताचा पंजा स्टाईल मधे माझ्या चेहेर्या समोर उभा नाचवत गुर्मीत बोलला, "मदत नको आपल्याला कुणाची, कळलं का? . घाई होती जरा म्हून आलो तुमच्या संग. पण मोबदला देणार आपण त्याचा.." अन पेट्रोल भरणाऱ्या पोराच्या हातात, माझ्या पेट्रोल साठी १०० ची नोट ठेवून, गाडीला किक मारून ठसक्यात निघून गेला..कुणा कडून मदत घ्यायला इतका कमीपणा का वाटत असावा? इतका माज? माणसं अशी का असतात BC.<br />
<br />
असो, मी माझ्या पेट्रोल चे पूर्ण पैसे देऊन निघालो अन त्या पोराला १०० रुपये ठेवून घ्यायला सांगितलं.<br />
<br />
#मोहा<br />
<br />
मिलिंद शिंदे ह्या फेसबुक फ्रेंड , ज्यांना आम्ही मिशी दा म्हणतो, त्यांनी शबिना अदीम ह्या गझलकार महिलेचा शेर कमेंट मधे टाकला तो फारच समर्पक आहे:<br />
<br />
जो खानदानी रईस हैं वो मिजाज रखते हैं नर्म अपना,<br />
तुम्हारा लहजा बता रहा है, तुम्हारी दौलत नई-नई है।</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-80918581371274577062019-07-26T11:59:00.000-07:002019-07-26T11:59:43.677-07:00गॅलिलिओ च्या गुरुत्वाकर्षणाचा आमच्या घरातील प्रयोग..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
गॅलिलिओ नं कधी काळी मांडलेला सिध्दांत, ज्यात तो म्हणतो की दोन असमान mass असलेल्या वस्तू उंचावरून निर्वात ठिकाणी सोडल्यास एकाच वेळी खाली पोचतील. मग म्हणे न्यूटनने पण ह्याला prove केलेलं. तर, आमची पोरगी लहानपणी, म्हणजे अगदी लहानपणी, हाच सिध्दांत सिद्ध करायचा वसा घेऊन आलेली..<br />
<br />
आरु अगदी कुक्कुली होती तेव्हाची आणि आम्ही ठाण्याला रहायचो तेव्हाची गोष्ट. म्हणजे बघा, पाचव्या मजल्याच्या खिडकीतून काहीही खाली फेकलं की ते खाली बागेत पडतं आणि वरून पडे पर्यंतच दिसतं, इतकी समज आलेली होती पण काय फेकावं की फेकू नये हे काही अजून समजत न्हवतं. पडत असतांना टाळ्या पिटायच्या अन मग वाकून वाकून फेकलेलं जे काही आहे ते दिसतं का हे बघत रहायचं हा छंद...<br />
<br />
तर, आता पर्यंत टीव्हीचा रिमोट, दुधाची बाटली, माझी पुस्तकं असं सगळं फेकून बघून झालं होतं. मोबाईल हे प्रकार हातापासून दूरच ठेवलेलं त्या मुळे वाचलेले होते. पण पुढे त्यावर दुसरे प्रयोग झालेत, त्याबद्दल पुढे कधीतरी लिहितो.<br />
<br />
नमनाला घडाभर तेल झालंय खरं. तर त्या दिवशी काय दुर्बुद्धी सुचली हे काही आठवत नाही, पण आंघोळीला जातांना दोन आंगठ्या अन गळ्यातली चेन नेहेमीप्रमाणे काढून फळीवर ठेवता ठेवता काही तरी झालं अन मी खिडकीच्या बाजूला असलेल्या दिवाणाच्या पाळी वर ठेवलं... अन घात झाला... आंघोळ करता करता आठवलं आपण काय करून ठेवलंय ते. बायको ला आवाज देऊन बघितला पण ती किचन मधे असल्या मुळे काहीच उत्तर मिळालं नाही अन मग तस्साच अर्धवट साबण धुवून टॉवेलवर बाहेर आलो.. अन घात आलरेडी झालेला होता. तिथला ऐवज गायब होता अन मॅडम खाली वाकून बघत होत्या..<br />
<br />
चेन पटकन सापडली.म्हणजे दिसली. कुठल्यातरी झाडाला अडकून तिसऱ्या मजल्यापाशी झुलत होती. चौकीदाराला दादापुता करून, काही चहापण्याला देऊन ती उतरवली गेली. एक अंगठी गटरच्या अगदी जवळ पडली होती. म्हणजे इतकी जवळ की उचलताना पण धक्का लागून फटीतून आत गेली असती.<br />
<br />
दुसरी अंगठी सापडायला मात्र बायकोचे, सोसायटीच्या ४-५ रिकाम्या आज्या अन त्या प्रत्येकीचे एक-दीड तास सत्कारणी लागले. कशी ते कोण जाणे, पण क्राईम सिन पासून ती आंगठी १५-२० फूट दूर असलेल्या मातीत रुतून बसली होती. तोपर्यंत मी आपली उरलेली आंघोळ उरकून ९.१७ ची लोकल पकडून ऑफिसात निघून गेलो होतो. पण ती सापडल्याची बातमी येई पर्यंत रिकामी झालेली सीट पण पकडायचं लक्षात राहील नाही.. काहीही झालं तरी लग्नाची (सासरकडून मिळालेली अन हो, सोन्याची) आंगठी होती ब्वा...<br />
<br />
मग तो धडा घेऊन आम्ही दिवाण खिडकीजवळून हलवला.. पण हाय रे कर्मा, तो पर्यंत बाईंना प्लास्टिक चा स्टूल ओढून खिडकीपर्यंत नेता यायला लागला होता, फक्त दिवाण तिथे होता म्हणून हा गुण अजून लक्षात आला नाही, इतकंच..<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-42947278579164318062019-05-05T10:16:00.003-07:002021-11-06T11:37:31.045-07:00सांजवेळी...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="481" data-original-width="599" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMV9tfwGHeqexnQX0IpujqxMCJ1eEm17mcia7NTiujRuuA4jFH7EJihWwbAxkYGNAE8NV-JQQkZ2j-jyET4QhJaSg5UsgP7V-ajdOyJAtOb07iQFOkafnitZF_iTsUspRXqKXwxd1yXzM/s320/81.2010.a-j%2523g%2523S-01.jpeg" width="320" /></div>
<span style="color: #999999; font-family: inherit; font-size: xx-small;">Image credit: https://media.artgallery.nsw.gov.au/collection_images/8/81.2010.a-j%23g%23S.jpg</span><br />
<br /><div dir="ltr" trbidi="on">तू होतेस हळवी, का अशी सांजवेळी,</div><div dir="ltr" trbidi="on">रंगात मावळतीच्या, गुंतते सांजवेळी...</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" trbidi="on">कातर किनारे, ओथंबल्या घनाचे,</div><div dir="ltr" trbidi="on">पदरास तुझ्या, बिलगतात सांजवेळी...</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" trbidi="on">रंगतो... बदलतो, जसा नभाचा पसारा,</div><div dir="ltr" trbidi="on">असा बोलका तुझा, चेहरा सांजवेळी...</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" trbidi="on">मी राखून ठेवतो, सारा चांद रातीचा,</div><div dir="ltr" trbidi="on">तू निवडून वेचते, बस चांदण्या सांजवेळी,</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" trbidi="on">ठरलेल्या संकेतांची, वाट मी पहावी,</div><div dir="ltr" trbidi="on">तू विझवून दीप सारे, विझतेस सांजवेळी...</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" trbidi="on">उद्या उगवतीस, उगवशील तू नव्याने,</div><div dir="ltr" trbidi="on">पण रोज हाय का, तू मावळतेस सांजवेळी?</div><div dir="ltr" trbidi="on"><br /></div><div dir="ltr" trbidi="on">#मोहा</div></div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-68077853783482852212019-04-13T10:02:00.001-07:002019-04-13T10:02:23.219-07:00माह्या अँटी-उत्क्रांतीवादाचा शोध...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
थे मोठमोठ्या वैद्न्यानिक वगैरे शायन्या लोकायच्या शोधाले, त्यायच्या मांडलेल्या थेरीले (मराठीत थेअरी), सिद्धांताले (ह्याले मराठीत थेअरम म्हणतेत भौतेक), च्यालेंज कुठं द्या लागते , कुणाले मालूम हाय काय ब्वा?<br />
<br />
आता त्या ब्लॅक होल च्या फोटो वरून लय सैंटिफिक पोस्टी टाकून ऱ्हायले लोकं. काही लोकायले तं ऑर्गजमचा फील येऊन ऱ्हायला जसा..<br />
मंग म्या म्हनलं, मले बी तं त्या डार्विन ले च्यालेंज द्यायचं हाय..<br />
<br />
म्या बी ठरवलं का डार्विन च्या उत्क्रांतीवाल्या थेरी ले च्यालेंज द्यालेच पाइजे... थे सगळं थोथांड हाय. प्रूफ हाय म्हाया जवळ त्याचं..<br />
<br />
थो डार्विन म्हणते का जशी गरज असली तशेतशे शरीराचे भाग बदलत जाऊन पायजे तसं बनते.. म्हणजे कांगारूची शेपटी, जीराफाची मान वगैरे वगैरे... माणूस तं पुरा बंदराचा माणूस झाला, हा काही सवयी वान्नेरा (वानेर म्हणजे बंदर माकड वगैरे) वाणीच ऱ्हायल्या म्हणा, तेच्यावर नवीन पोस्ट टाकीन मंग कधीतरी...<br />
आत्ताचा विषय असा हाय का, थ्या डारव्हीन बाप्पू नं सांगितल्यावाणी जर खरंच अशे बदल झाले असते,तं मंग माणसाच्या करांगळी वर, कापसाचा झुपका उगवला नसता का? ऑ?<br />
<br />
आता असं पाह्यजा, आंघोळ करून आले रे आले, का तुम्ही का करता? कानात करंगळी टाकून खल्लंखल्लं हलवता.. कावून? कारण का तुमच्या कानात गेलं ऱ्हायते पाणी.. न तुम्हाले थे काढाचं ऱ्हायते बाहीर..<br />
<br />
आता जर डारव्हीन ची थेरी खरी असती, तं माणसाची करंगळी थे ear bud सारखी नसती झाली का? कितीक हजार वर्षे, कितीक पिढ्या पासून माणूस असा करत आसन ब्वा?<br />
<br />
अजून लय पुरावे हायेत माह्याकडं.. जसं, नाकात बोट घालूघालू खोदकाम करतेत माणसं, इतक्या अनादी काळा पासून, तं मंग थे बोट फावड्यासारखं कावून झालं नई?<br />
<br />
पोरी-बायायच्या पोष्टीवर गुळ पाडू पाडू काई लोकायचे हात गुऱ्हाळावानी कावून झाले नई?<br />
<br />
थे लो वेस्ट प्यांटी (प्यांट चे अनेकवचन, अश्लील अर्थ घेऊ नका कृप्या) घालू घालू पोट्ट्यायच्या कमरी (hips) फूट भर खाली कावून नई सरकल्या?<br />
<br />
अजून लय लिस्ट वाढवता येईल मले.. पण बाकी आता त्या आफिसात जिथं ह्या थेरी ले च्यालेंज द्या लागते, थितीच बोलन म्या आता..<br />
<br />
थो त्यावाल्या आफिस चा पत्ता तेवढा मेसेज करजा मले..<br />
<br />
#मोहा<br />
<br />
<br /></div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8887704633691010891.post-71436860081575676892019-03-19T11:24:00.001-07:002019-03-19T11:24:55.314-07:00कसा ह्या क्षणांचा..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
कसा ह्या क्षणांचा, क्षणात तास होतो,<br />
अन साचून तास सारे, वैशाख मास होतो....<br />
<br />
तू येतेस ना, उन्हाच्या पावलांनी,<br />
उन्हाचा सावल्यांना, कधी त्रास होतो...?<br />
<br />
बघू वाट मी, आता कुठवरी,<br />
वर्षे किती सरल्याचा, उगा भास होतो...<br />
<br />
ओलेत्या डोळ्यांचे, भिजरे किनारे,<br />
भार आसवांचा, कुठे पावसास होतो...<br />
<br />
तुझ्या गावचा वारा, भरुनी उरात घेता,<br />
कधी प्राण आणि, कधी श्वास होतो...<br />
<br />
#मोहा</div>
Amithttp://www.blogger.com/profile/08369159327659055604noreply@blogger.com0