कशा मागे कोण जाणे, सर्वच कसे,
पळत सुटले...
तोंडे वाकडी, वाकडी वाट,
वाकडे वाकडे
वळत सुटले..
ईर्ष्या, राग, साठवत साठवत,
ओले सुके
जळत सुटले..
माझं माझं.. आंधळा मी....
स्वार्थांच हे पीठ सगळं,
दळत सुटले
कुठे कणव अन कुठे दया
विषवेली अन विषदंतच नुसते..
कालकुट मग
गळत सुटले
-अमित
No comments:
Post a Comment