अभी बाकी हैं....
तू, मै और कोई बात,
अभी बाकी हैं....
युं तो अक्सर मिले हैं,
हम ख्वाबो मे..
पर फिर भी,वॊ मुलाकात,
अभी बाकी हैं..
#मोहा
उगीच काहीतरी येत राहतं मनात.. तेच लिहून घेतो पटकन इथे.. मनातलं पानांत (डायरीच्या ) आणि पानांतल मनात करत राहण्या पेक्षा हे बराय आपलं..
तू नसताना मी थांबणार नाहीच.. चालत राहीन.. काळ पुढे जातो तसा... पण पोचणार मात्र कुठेच नाही...
तू नसताना कुठे पोहोचायची ना घाई ना उत्सुकता ना उत्कंठा... गरज ही नाही खरं तर... पण लोकलाजेसत्व अन राहटगाडग्याची सवय म्हणून चालत राहीन.. तू गेलीस आणि मी संपलो, थांबलो असं कुणी म्हणून तुला उगाच बोल लावू नये म्हणून.... मी चालत राहीन एकटा, तू परत येत पर्यंत.. प्रारब्धाच्या वाटेवर.. मागे वळून बघत राहीनंच... कुठल्या तरी वळणावर तू येशील परत कदाचित... पण, तुला आपली नेहेमीची वाट आठवेल ना? की नव्या वाटा, नवे प्रवासी असं होईल तुझं?
हरकत नाही माझी काही त्याला पण.. तो तुझा प्रवास आहे.. कुणासोबत कुठल्या वाटेवर जायचं हे तुझं तूच ठरवशील... फक्त आपला प्रवास, आपण हुडकून, शोधून काढलेली वाट आठवणीत ठेव.. तू म्हंटली होतीस, आपण कुठे पोहोचू माहित नाही.. पण हा प्रवास, हि वाट सुंदर आहे.. तुझ्याच सारखं मला पण वाटायचं कि ती कधी संपूच नये...
असो, मी वाट बघिनच आणि तू येशीलच... पण नव्या प्रवासाच्या आणि प्रवाश्याच्या आठवणीत मी असणार ना?
#मोहा
ऐक ना,
जाताना जरा तो दिवा मालवून जा आठवणींचा..
जरा जास्तच उजेड पडतो त्याचा रात्रीच्या काळोखात...
तो माझ्याकडे अन मी त्याच्याकडे बघत बसतो... ओळखीचा चेहरा आठवल्या सारखं वाटतं राहतं. पण बोलत कुणीच नाही..
आठवतं ना, तू पण अशीच उभी असायची बघत.. अनोळखी असल्या सारखी... अन मी शोधत बसायचो त्या साऱ्या ओळखीच्या खुणा तुझ्या काजळ भरल्या डोळ्यात..
#मोहा
दर्द छलक ही जाता हैं,
यू अफसानों को पढ़ते ही...
लफ्ज आ जाते है कागज पर..
गजलो में ढलते ही..
बारिश की बूंदों से फिर,
बजते रहते तालो पर..
कभी धुंध से छां जाते,
सर्दी में चलते चलते ही..
दिन तो तेरा होता था,
रात होती मेरी थी...
मिल जाते शामो में हम,
चाँद के युं पिघलते ही...
#मोहा
चलो फिर दिन ढला,
चलो फिर शाम हुई,
कुछ दर्द उतरे फिर कागज पर,
और कुछ की ग़ज़ल हुई..
#मोहा
रात अपना आँचल फैलाये,
मुझे बुलाती है...
और मैं ठुकरा कर उसका सुहाना बुलावा,
सारी रात, तेरे साथ
उसी रात के किनार बैठा रहता हूं...
तेरे स्याह जुल्फों में उलझ कर,
इस रात से भी स्याह और गहरे मेरे सपने,
तेरी आँखों में बुनता रहता हूं...
चल, नाकाम कर आते है,
उस रात की गहरी साजिश,
हमें थपकिया दिलाकर सुलाने की,
चल, रात भर वही बैठे रहते है,
चांद से आँख मीचौलि खेलते रहते है,
और तारोंको गिन कर आधे आधे बाट लेते है...
तू उनसे अपना दामन सजाना,
मैं मेरे हिस्से के तेरी छत पर टांगकर आऊंगा,
मेरी याद आये कभी तो,
मेरे हिस्से के तारें, फिर गिन लेना..
#मोहा
कोई निशानी तो छोड़,
के हालेदिल तुझ तक पहुँचता रहे,
सुना हैं तूने अपना पता बदल दिया...
कोई कैसे दुआ करे, कैसे करे इबादत कोई,
सुना हैं तूने फिर अपना खुदा बदल दिया...
कुछ तो खयाल करता,
ढलती उम्र का मेरी,
अकेला छोड़ यु,कारवाँ बदल दिया....
#मोहा
[दोन जीव.... पृथ्वीच्या दोन टोकांवर राहणारे... ह्याच्या कडे पहाट होतेय.. तर तिच्या कडे मध्यरात्र उलटली नुकतीच... ह्याच्या जीवाची होणारी घालमेल सांगणाऱ्या काही ओळी...]
माझी कधीचीच ती,
पहाट गं झाली,
तुझी ती रात,
कशी सरता सरेना....
माझी रातराणी ,
कोमेजली उमलून ,
तुझा प्राजक्त,
हा जरा तर फुलेंना
माझी उगवती दिशा,
लाल केशरी जहाली,
तुझे नभ आणि बघ,
निळा चांदवा सोडेना...
रात दिसाचे गं आता,
मिटवं हे अंतर,
एकटा एकटा हा आता,
प्रवास चालवेना..
#मोहा
चिभिन, आमच्या लहानपणी व्हाट्सअप्प असाले पायजेल होतं ना... इतके म्यासेज वाचून कोंचाबी निबंध एक्दम पटकन लिवाले आला असता...
माझा आवडता सण: घ्या होळी चे म्यासेज
सुविचारांचे जीवनातले महत्व: उचला पाटेकर नई तं नांगरे पाटील
माझे आवडते लेखक: वपु घ्या, पुलं घ्या...
विज्ञानाचे महत्व: सांगा का नासा अन इस्रो कसे ट्राकिंग करतेत
अंधश्रद्दा?? धा जनाले म्यासेज नई पाठवला तं कसं अन का नुस्कान होते ते लिव्हाच..
सगळंच कसं सोप्प सोप्प झालं असतं ब्वा... आम्ही भयताडा सारखं निबंधाची पुस्तकं वाचत बसलो ना...
#मोहा
सक्काळी सक्काळी छान छान, समाजोपयोगी, समाजप्रबोधनपर मेसेजेस लिहीणार्या सगळ्या समाजसुधारक, समाज धुरिणांनी मला अगदी सक्काळी सक्काळी कॉन्फरणसात घेतले...
त्यात नाना पाटेकर, नांगरे पाटील, व.पू, पू.ल.. अशे सगळे होते... अरे हा, स्वामीजी आन आर्य चाणक्य पण होतेच कि...
त्या सर्वांनी मिळून मला महत्वाची कामगिरी बजवायला सांगितलिये... त्यांचा संदेश:
"हॅप्पी होळी...."
मला ह्या सगळ्यांनी हा संदेश सुदूर, आसेतुहिमाचल वगैरे प्रसारित करायला सांगितले आहे..
आता मला हे समाजसुधाराचं कार्य एकट्याने करणं शक्य नाही.. तुम्हा सर्वांनी मदत केली तरच शक्य होईल..
तर वाट कसली बघताय.. हा मॅसेज इतका फॉरवर्ड करा की सगळ्या ब्रम्हांडात (नासा ने हल्लीच शोधलेल्या एक्सो-प्लॅनेट्स आणि त्या पलीकडे, आपली गॅलेक्सी ओलांडून पलीकडच्या गॅलेक्सीत पन) पोचलाच पाहिजे....
कोण कितीवेळा पाठवतो ते ट्रॅक करायला नासा ने इस्रो सोबत मिळून स्पेशल सॉफ्टवेअर बनवलं आहे..हे पण कालच कळलं मला...
आणि सगळ्यात जास्त मॅसेज पुढं पाठवणार्याला युनेस्को तर्फे स्पेशल प्रमाणपत्र देण्यात येणार आहे... आणि मोदी त्यांच्या पाकिस्तानातल्या निवडणुकी ची सोशल मीडिया ची जब्बाब्दरी पण देणार आहेत...
चला मग, लागा कामाला...
ता.क: आमटे आणि धर्माधिकारी प्रभूतींनी कॉल लेट ज्वाइन केल्या मुळे त्यांची नावं सुटलीत...
#मोहा
मुसाफिर हो... कभी तो जाना ही था तुम्हे... चले जाना...
बस उस दोराहे पर कोई निशानी छोड़ जाना,
गर आओगे कभी इसी पगडंडी पर लौटकर, तो मेरी कब्र कम्स्कम ढूंढ तो सको...
मेरे सिरहाने खोजना, कुछ लिख छोडूंगा तुम्हारे लिए...
ज्यादा नहीं , बस ऐसे ही.. के जब तूम नही थे तो कैसी बीती शाम और कैसे ढली रात, और कैसे मेरे दिन कभी जवां हुए ही नहीं..
बस उगते और डूबते रहे सूरज के साथ...
लम्बी होती परछईयो की तरह...
कुछ रातो के जिक्र हो शायद बारिशो वाली, कुछ मचलते अरमानो को मसलतीसी...
परेशां न होना,यही मैंने तय किया था मेरे लिये जब तुम नही रहोगे कभी...
और जब आ ही जाओगे तो अपना सफरनामा भी सुना देना.. उन रंगीन शामोंके बारे में भी बताना जो तुमने बिताई तुम्हारे मेहबूब के साथ.. और रातो का जिक्र भी कर देना तुम्हारी सुनहरी झुल्फोंमें जो उसने बितायी हो... और हा, तुम्हारी और मेरी शामोंके वक्त अलग अलग हो शायद.. पर मेरी शामें तनहा ही रही, मेरी तरह...
#मोहा
©Amit Mohod
सांझ अशी हळवी कातर होत राहते...
तुझ्या आठवणी पायात गुंतवून घेत राहते..
पायात बांधलेल्या पैंजणांसारख्या आठवणी...
बसून राहते सांझ.. तिची जायची वेळ होते तरीही ती रेंगाळत राहते...
रात्र तिकडे घाई करतेय यायची.. पण ही सांझ काही जात नाही... ती माझ्याच सारखी गुंतून पडते, आठवणीत... मग मीच तिला जायला सांगतो..
उठून दिवा मालवतो आणि रात्र करून घेतो स्वतः भोवती..
आता रात्र येते... आणि येतात तिच्या सोबत त्या काही रात्रींच्या आठवणी...
पिठूळ चांदण्यातल्या पायवाटीवरल्या आणि झोपाळ्यावरल्या ताऱ्यांतले स्पर्श ही काही...
अवसेच्या राती काही अन घट्ट बिलगलेली मिठी..
काही रुसवे.. काही भांडण..
काही गोडवे गायलेले,
काही तुटले तुटले कंगन..
मग कधी तरी ती पण येते,
वादळाची रात्र..
मी अजून जगतोय तो पाऊस,
तू अजूनही कोरडी मात्र...
#मोहा
सोड ना जरा, सैल मिठी अता
रात जरा मधे, पाझरू दे...
तू, मी अन हि रात शबनमी,
देह पिसारा पिसारा, पांघरू दे...
श्वास माझा, माझाचं गंध,
रोमांतुनी तुझ्या, जरा झरु दे...
हळवे गोंदण, ओठांत पेरलेले,
अलवार अनादी चुंबन,तेव्हडे स्मरु दे....
#मोहा