Wednesday, December 27, 2017

अभी बाकी हैं....

तू, मै और एक रात,
अभी बाकी हैं....
तू, मै और कोई बात,
अभी बाकी हैं....
युं तो अक्सर मिले हैं,
हम ख्वाबो मे..
पर फिर भी,वॊ मुलाकात,
अभी बाकी हैं..

#मोहा

Saturday, December 23, 2017

असेच काही शेर

ये तेरी यादे, जो रात भर सताती है,
ये आती है, तो फिर जाती क्यों नहीं...
ये रात खुद  रातभर जागती है,
ये कभी सोती क्यो नही...
#मोहा


यू रातों को जागते ख्वाब क्या देखें,
तुम आओं, मिलो, यू दूर से दीदार क्या देखें...
कोई रात जलती शम्मा सी भी तो बिते,
हर सहर इन परवानो सी, यार क्या देखें...
#मोहा

कभी तो जिंदगी, तेरा हिसाब भी चुका देंगे..
अभी तो सारी ख्वाइशें, उधारी में लिखा कर
#मोहा
शेर
जब मिलेगा तू, मुक्कदर होगा,
अभी तो ख्वाबो में तुझे, टूटकर चाहने दे
#मोहा

Wednesday, December 13, 2017

हस्ताक्षर...


नागपूर... साल साधारण 2000/2001 असावं. गणपती चे दिवस होते... सगळी कडे गणेशोत्सवाची धूम होती.. आमच्या एक मित्राच्या कॉलनीत, त्याने आणि त्याच्या ग्रुप ने गणपती बसवला होता.. सगळे कॉन्व्हेंटात जाणारे..त्या दिवशी काहीबाही स्पर्धा होत्या.. अन आम्ही काही रिकामचोट (नागपुरातला रिकामटेकड्या लोकांसाठी वापरण्यात येणारे खास शब्द) दोस्त लोकं टवाळक्या करायला अन हिरवळ बघायला म्हणून त्या कॉलनीत गेलो संध्याकाळचं..
बऱ्यापैकी कार्यक्रम चालू होते.. धावणी, सायकल रेस, स्लो सायकल वगैरे.. आमचाही चिमण्यापाखरं बघायचा कार्यक्रम बरा चालू होता..
ह्या सगळ्यांत एक unusual गोष्ट मी नोटीस करत होतो.. बरेच पोरं, पोरी, वगैरे कागदाच्या छोट्या छोट्या चिटोऱ्या, चिठ्ठ्या आयोजकांजवळ आणून देत होते.. मला वाटलं काही गाण्यांचा कार्यक्रम असावा आणि म्हणून हे लोकं फर्माईशी आणून देत असावेत...
मी कुतूहल म्हणून मित्राला विचारलं, "कायच्या चिठ्ठ्या जमा करुन रहायले बे?" तो म्हणाला, "अरे, आमच्या कडे हस्ताक्षर स्पर्धा आहे आज"..
मी विचार केला च्यायला, ह्या चिटोऱ्यांवर लिहून आणलेल्या वरून कसं हस्ताक्षर जज करणार हे लोकं?
माझं स्वतः च अक्षर इतकं खराब होतं, की मी असल्या कुठल्याच स्पर्धेत कधी भाग घेतला न्हवता.. माझं अक्षर डॉकटर होण्यासाठी अगदी फिट आहे असा माझा पक्का समज होता, जो कालांतराने फोल ठरला, अन "ज्यांची अक्षरं खराब आहेत ते आणि तेच डॉकटर्स होतात" हा समज पण...
मग कालांतराने ह्या हस्ताक्षरांच्या साक्षात्काराने कॉम्प्युटर फिल्ड निवडण्या मागे,  टाइपिंग करून लिहिण्यापासून सुटका होईल हा उद्देश..
त्या फिल्ड मधे पण कितीतरी दिवस , टाईप करत असतांना मी स्क्रीन वर अक्षरं कशी येतायत हे बघुन घ्यायचो.. आमचे एक कम्प्युटर चे मास्तर म्हणायचे, "आबे, तो टाईप करत असतांना त्याले धक्का देऊ नका बे, अक्षर बिगडन त्याचे"...
असो , जरा जुनं दुखणं वर आल्यामुळे विषयांतर झालं..
तर, मुद्दा जा होता, की एवढ्याश्या बोट-दोन बोटा च्या चिठ्ठीवरून हस्ताक्षर कस जज करणार? ही दाट षणका आल्यामुळे मी त्या आलेल्या चिठ्ठ्यांपैकी काही उघडून बघितल्या..
त्यात लोकांनी चक्क सह्य करून आणल्या होत्या.. मी कपाळावर इतक्या जोऱ्यात हात मारला, की कपाळ लाल झालं (कपाळमोक्ष झाला नाही, नशिब)...
मी त्याला विचारलं, बाबा रे, काय आहे हे?
तो: का रे? मराठीत हस्ताक्षर म्हणजे signature ना??
मी काहीही न बोलता तिथून गप निघालो...
ही अगदी सत्यघटना आहे.. बाजूच्या गणपती मंडळात होणाऱ्या हस्ताक्षर स्पर्धा बघून, त्या कॉन्व्हेंटि ग्रुप मधे कोण तरी डिक्शनरी मध्ये हस्ताक्षराचा अर्थ बघून ती स्पर्धा आयोजित केली होती...


#मोहा

Friday, September 22, 2017

बड़े दिन बाद आज उस मंदिर की सीढियों पे जाना हुआ..

बड़े दिन बाद आज उस मंदिर की  सीढियों पे जाना हुआ,
जहाँ कभी तुम पूजा की थाली लेकर इंतजार करती थी...
तुम्हे पता था ना,  की मैं कभी अंदर नही आऊंगा तुम्हारे साथ?
फिर भी, मेरे आने तक , बैठी रहती थी तुम...पूजा की थाली लिए... उस पगडंडी को देखते हुए...
मैं चल तो देता था मन्दिर की ड्योढी तक, तुम्हारे साथ.. पर कभी अंदर आ कर उसे कुछ मांगने का मन नही किया..
मांगता भी क्या.. उसने मुझे तुम्हे दे तो दिया था.. और मांगता भी क्या...
पर शायद उसे रास नही आया , मेरा यू टहलना बाहर, और तुम्हे ताकते रहना, जब तुम हाथ जोड़ कर, भाव विभोर हो जाती थी..

तुम चली गईं कहीं... क्यो?? पता नही..  मैं खोजता रहा तुम्हे उन्हीं सीढियो पर, और उस देहलीज के पार भी...

बड़े दिन बाद आज उस मंदिर की  सीडियों पे जाना हुआ, और वो मुझे ताक रहा था देहलीज के उस पार से.. मैं टहलता रहा, शायद उसे आज भी मेरा यू टहलना बाहर, रास नही आया.. शायद...

#मोहा

Saturday, July 29, 2017

तू नसताना...

तू नसताना मी थांबणार नाहीच.. चालत राहीन.. काळ पुढे जातो तसा... पण पोचणार मात्र कुठेच नाही...
तू नसताना कुठे पोहोचायची ना घाई ना उत्सुकता ना उत्कंठा... गरज ही नाही खरं तर... पण लोकलाजेसत्व अन राहटगाडग्याची सवय म्हणून चालत राहीन.. तू गेलीस आणि मी संपलो, थांबलो असं कुणी म्हणून तुला उगाच बोल लावू नये म्हणून.... मी चालत राहीन एकटा, तू परत येत पर्यंत.. प्रारब्धाच्या वाटेवर.. मागे वळून बघत राहीनंच... कुठल्या तरी वळणावर तू येशील परत कदाचित... पण, तुला आपली नेहेमीची वाट आठवेल ना? की नव्या वाटा, नवे प्रवासी असं होईल तुझं?
हरकत नाही माझी काही त्याला पण.. तो तुझा प्रवास आहे.. कुणासोबत कुठल्या वाटेवर जायचं हे तुझं तूच ठरवशील... फक्त आपला प्रवास, आपण हुडकून, शोधून काढलेली वाट आठवणीत ठेव.. तू म्हंटली होतीस, आपण कुठे पोहोचू माहित नाही.. पण हा प्रवास, हि वाट सुंदर आहे.. तुझ्याच सारखं मला पण वाटायचं कि ती कधी संपूच नये...

असो, मी वाट बघिनच आणि तू येशीलच... पण नव्या प्रवासाच्या आणि प्रवाश्याच्या आठवणीत मी असणार ना?

#मोहा

Monday, July 10, 2017

ऐक ना...

ऐक ना,

जाताना जरा तो दिवा मालवून जा आठवणींचा..
जरा जास्तच उजेड पडतो त्याचा रात्रीच्या काळोखात...
तो माझ्याकडे अन मी त्याच्याकडे बघत बसतो... ओळखीचा चेहरा आठवल्या सारखं वाटतं राहतं. पण बोलत कुणीच नाही..
आठवतं ना, तू पण अशीच उभी असायची बघत.. अनोळखी असल्या सारखी... अन मी शोधत बसायचो त्या साऱ्या ओळखीच्या खुणा तुझ्या काजळ भरल्या डोळ्यात..

#मोहा

Saturday, July 1, 2017

दर्द छलक ही जाता हैं

दर्द छलक ही जाता हैं,
यू अफसानों को पढ़ते ही...
लफ्ज आ जाते है कागज पर..
गजलो में ढलते ही..

बारिश की बूंदों से फिर,
बजते रहते तालो पर..
कभी धुंध से छां जाते,
सर्दी में चलते चलते ही..

दिन तो तेरा होता था,
रात होती मेरी थी...
मिल जाते शामो में हम,
चाँद के युं पिघलते ही...

#मोहा

Friday, June 30, 2017

सुगंध..

बाईक ला किक मारून, सोसायटीतल्या मंदिरा समोर रोजच्या सवयी प्रमाणे नमस्कार करून तुम्ही रस्त्याला लागता.. बाईक अन विचार दोन्ही आपापल्या स्पीड नं चालत असतात.. ऑफिसात आजच वाढून ठेवलेलं काम.. कुठल्या तरी गृपात झालेली नेगेटीव्ह चर्चा.. wrong side न गाडी अंगावर आणणारे अन एकंदर ट्राफिक चा आक्रस्ताळेपणा... ह्या सगळ्या नकारात्म्कतेला फेस करत तुम्ही जात असता... वैतागायला होत असतं.... but you keep going…

तितक्यात एक गोड, मधुर, तरल असा सुगंध तरळत येतो.. तुम्ही नकळत त्या सुगंधाचा source शोधता.. बाजूने गेलेली एक गुलाबी वेस्पा तो सुगंध वार्यावर पसरत जात असते.. सगळी निगेटीव्हिटी, नकारात्मकता, वैताग जावून मन उगाच प्रफुल्लीत वगैरे होतं.. सगळ पोजेटीव्ह वाटायला लागतं... मग कितीतरी वेळ तो सुगंध रस्ताभर पुढ मागं तरळत जात असतो.. आणि नेमकं पुढच्या सिग्नल ला ती व्हेस्पा तुमच्या बाजूला येवून थांबते.. "Nice Perfume.." तुम्ही नकळत म्हणता.. आणि तो सुगंध हलकेच छानसं स्माईल करून पुढे निघून जातो..

आणि तुम्ही दिवसभर तो सुगंध सोबत वागवत दिवसातलं सगळंकाही पोजेटीव्ह नोट वर प्रसन्नपणे फेस करत जाता..
#मोहाचे_क्षण
#मोहा

Sunday, June 18, 2017

चलो फिर दिन ढला


चलो फिर दिन ढला,
चलो फिर शाम हुई,
कुछ दर्द उतरे फिर कागज पर,
और कुछ की ग़ज़ल हुई..

#मोहा

Monday, June 12, 2017

तू, रात, मैं, तारे...

रात अपना आँचल फैलाये,
मुझे बुलाती है...
और मैं ठुकरा कर उसका सुहाना बुलावा,
सारी रात, तेरे साथ
उसी रात के किनार बैठा रहता हूं...
तेरे स्याह जुल्फों में उलझ कर,
इस रात से भी स्याह और गहरे मेरे सपने,
तेरी आँखों में बुनता रहता हूं...

चल, नाकाम कर आते है,
उस रात की गहरी साजिश,
हमें थपकिया दिलाकर सुलाने की,
चल, रात भर वही बैठे रहते है,
चांद से आँख मीचौलि खेलते रहते है,
और तारोंको गिन कर आधे आधे बाट लेते है...

तू उनसे अपना दामन सजाना,
मैं मेरे हिस्से के तेरी छत पर टांगकर आऊंगा,
मेरी याद आये कभी तो,
मेरे हिस्से के तारें, फिर गिन लेना..

#मोहा

Sunday, March 19, 2017

सुना हैं....

कोई निशानी तो छोड़,
के हालेदिल तुझ तक पहुँचता रहे,
सुना हैं तूने अपना पता बदल दिया...

कोई कैसे दुआ करे, कैसे करे इबादत कोई,
सुना हैं तूने फिर अपना खुदा बदल दिया...

कुछ तो खयाल करता,
ढलती उम्र का मेरी,
अकेला छोड़ यु,कारवाँ बदल दिया....

#मोहा

Saturday, March 18, 2017

रात दिसाचे अंतरं...

[दोन जीव.... पृथ्वीच्या दोन टोकांवर राहणारे... ह्याच्या कडे पहाट होतेय.. तर तिच्या कडे मध्यरात्र उलटली नुकतीच... ह्याच्या जीवाची होणारी घालमेल सांगणाऱ्या काही ओळी...]

माझी कधीचीच ती,
पहाट गं झाली,
तुझी ती रात,
कशी सरता सरेना.... 

माझी रातराणी ,
कोमेजली उमलून ,
तुझा प्राजक्त,
हा जरा तर फुलेंना

माझी उगवती दिशा,
लाल केशरी जहाली,
तुझे नभ आणि बघ,
निळा चांदवा सोडेना...

रात दिसाचे गं आता,
मिटवं हे अंतर,
एकटा एकटा हा आता,
प्रवास चालवेना..

#मोहा

Saturday, March 11, 2017

आमच्या लहानपणी व्हाट्सअप्प असतं तर...

चिभिन, आमच्या लहानपणी व्हाट्सअप्प असाले पायजेल होतं ना... इतके म्यासेज वाचून कोंचाबी निबंध एक्दम पटकन लिवाले आला असता...

माझा आवडता सण:  घ्या होळी चे म्यासेज
सुविचारांचे जीवनातले महत्व: उचला पाटेकर नई तं नांगरे पाटील
माझे आवडते लेखक: वपु घ्या, पुलं घ्या...
विज्ञानाचे महत्व: सांगा का नासा अन इस्रो कसे ट्राकिंग करतेत
अंधश्रद्दा?? धा जनाले म्यासेज नई पाठवला तं कसं अन का नुस्कान होते ते लिव्हाच..

सगळंच कसं सोप्प सोप्प झालं असतं ब्वा... आम्ही भयताडा सारखं निबंधाची पुस्तकं वाचत बसलो ना...

#मोहा

हॅपी होळी...

सक्काळी सक्काळी छान छान, समाजोपयोगी, समाजप्रबोधनपर मेसेजेस लिहीणार्या सगळ्या समाजसुधारक, समाज धुरिणांनी मला अगदी सक्काळी सक्काळी कॉन्फरणसात घेतले...

त्यात नाना पाटेकर, नांगरे पाटील, व.पू, पू.ल.. अशे सगळे होते... अरे हा, स्वामीजी आन आर्य चाणक्य पण होतेच कि...

त्या सर्वांनी मिळून मला महत्वाची कामगिरी बजवायला सांगितलिये... त्यांचा संदेश:

"हॅप्पी होळी...."

मला ह्या सगळ्यांनी हा संदेश सुदूर, आसेतुहिमाचल वगैरे प्रसारित करायला सांगितले आहे..
आता मला हे समाजसुधाराचं कार्य एकट्याने करणं शक्य नाही.. तुम्हा सर्वांनी मदत केली तरच शक्य होईल..
तर वाट कसली बघताय.. हा मॅसेज इतका फॉरवर्ड करा की सगळ्या ब्रम्हांडात (नासा ने हल्लीच शोधलेल्या एक्सो-प्लॅनेट्स आणि त्या पलीकडे, आपली गॅलेक्सी ओलांडून पलीकडच्या गॅलेक्सीत पन) पोचलाच पाहिजे....

कोण कितीवेळा पाठवतो ते ट्रॅक करायला नासा ने इस्रो सोबत मिळून स्पेशल सॉफ्टवेअर बनवलं आहे..हे पण कालच कळलं मला...
आणि सगळ्यात जास्त मॅसेज पुढं पाठवणार्याला युनेस्को तर्फे स्पेशल प्रमाणपत्र देण्यात येणार आहे... आणि मोदी त्यांच्या पाकिस्तानातल्या निवडणुकी ची सोशल मीडिया ची जब्बाब्दरी पण देणार आहेत...

चला मग, लागा कामाला...

ता.क: आमटे आणि धर्माधिकारी प्रभूतींनी कॉल लेट ज्वाइन केल्या मुळे त्यांची नावं सुटलीत...

#मोहा

मुसाफिर हो....

मुसाफिर हो... कभी तो जाना ही था तुम्हे... चले जाना...
बस उस दोराहे पर कोई निशानी छोड़ जाना,
गर आओगे कभी इसी पगडंडी पर लौटकर, तो मेरी कब्र कम्स्कम ढूंढ तो सको...
मेरे सिरहाने खोजना, कुछ लिख छोडूंगा तुम्हारे लिए...
ज्यादा नहीं , बस ऐसे ही.. के जब तूम नही थे तो कैसी बीती शाम और कैसे ढली रात, और कैसे मेरे दिन कभी जवां हुए ही नहीं..
बस उगते और डूबते रहे सूरज के साथ...
लम्बी होती परछईयो की तरह...
कुछ रातो के जिक्र हो शायद बारिशो वाली, कुछ मचलते अरमानो को मसलतीसी...
परेशां न होना,यही मैंने तय किया था मेरे लिये जब तुम नही रहोगे कभी...

और जब आ ही जाओगे तो अपना सफरनामा भी सुना देना.. उन रंगीन शामोंके बारे में भी बताना जो तुमने बिताई तुम्हारे मेहबूब के साथ.. और रातो का जिक्र भी कर देना तुम्हारी सुनहरी झुल्फोंमें जो उसने बितायी हो... और हा, तुम्हारी और मेरी शामोंके वक्त अलग अलग हो शायद.. पर मेरी शामें तनहा ही रही, मेरी तरह...

#मोहा

©Amit Mohod

Saturday, January 21, 2017

सांझ, रात, मी आणि आठवणी...

सांझ अशी हळवी कातर होत राहते...
तुझ्या आठवणी पायात गुंतवून घेत राहते..
पायात बांधलेल्या पैंजणांसारख्या आठवणी...
बसून राहते सांझ.. तिची जायची वेळ होते तरीही ती रेंगाळत राहते...
रात्र तिकडे घाई करतेय यायची.. पण ही सांझ काही जात नाही... ती माझ्याच सारखी गुंतून पडते, आठवणीत... मग मीच तिला जायला सांगतो..
उठून दिवा मालवतो आणि रात्र करून घेतो स्वतः भोवती..
आता रात्र येते... आणि येतात तिच्या सोबत त्या काही रात्रींच्या आठवणी...
पिठूळ चांदण्यातल्या पायवाटीवरल्या आणि झोपाळ्यावरल्या ताऱ्यांतले स्पर्श ही काही...
अवसेच्या राती काही अन घट्ट बिलगलेली मिठी..
काही रुसवे.. काही भांडण..
काही गोडवे गायलेले,
काही तुटले तुटले कंगन..
मग कधी तरी ती पण येते,
वादळाची रात्र..
मी अजून जगतोय तो पाऊस,
तू अजूनही कोरडी मात्र...

#मोहा

Monday, January 2, 2017

रात जरा मधे, पाझरू दे...

सोड ना जरा, सैल मिठी अता
रात जरा मधे, पाझरू दे...

तू, मी अन हि रात शबनमी,
देह पिसारा पिसारा, पांघरू दे...

श्वास माझा, माझाचं गंध,
रोमांतुनी तुझ्या, जरा झरु दे...

हळवे गोंदण, ओठांत पेरलेले,
अलवार अनादी चुंबन,तेव्हडे स्मरु दे....
#मोहा