म्हणतो..

तुझ्या गझलांना कधीतरी चाल लावीण म्हणतो,
पावसावर लिहिलेल्या कविता कधीतरी गाईन म्हणतो...

तू लिहिलेल्या तुझा डायरीतल्या ओळींमधलं,
कधीही नं लिहिलेलं कधीतरी वाचीन म्हणतो...

ती मिर ची रुबाई अन तो गालिबचा शेर,
काफियावरच अडलेत अजून,
त्यांना ही जरा कधीतरी दाद देईन म्हणतो...

ते अरिजित चं गाणं, ती जगजीत ची गझल जुन्या रेकॉर्ड प्लेयर वर अडकून पडल्यात जणू,
त्यांचं ही म्हणणं कधीतरी ऐकेन म्हणतो...

आणि, माझं सिगारेट चं पाकीट, तुझा कॉफीचा कप..
टेबलावर कपाखाली, कॉफीचं अर्ध-पाऊण वर्तुळ, कधीतरी आवरीण म्हणतो...

अंगणातल्या कडुनिंबाच्या पानांतून  झिरपणारं चंद्राचं कवडसं, अन ती भिंतीवर थरथरणारी नक्षी बघत तू बसायचीस, भान हरपून, तसं मीही बसायचं म्हणतो...

हे सगळं सगळं करायचंय खरं तर.. कधीपासूनच.. पण, तुझ्या शिवाय हे सगळं करायचं कसं, ते कधीतरी शिकायचं म्हणतो...

#मोहा