आयुष्याचा भारा...

आयुष्याचा पेलत भारा,

उसंत नाही कुणास क्षणभर...

मणामणा चे ओझे असुदे,

मनात असुदे चिंता मणभर...

परी मर्दानी ह्या खांद्यावरुनी,

ढळला हा विश्वास ना कणभर...

कशास रडणे गात फिरू मी?  

हसूच ओठी ह्या काकणभर..

-अमित

© Amit Mohod

अनाहूत..

यावे असे कधीही,
अनाहूत पावसाने...
आठवणी जश्या तुझ्या या,
स्मराव्यात ओल्या मनाने....

येऊ नये कधी,
यावे कुण्या क्षणाला...
भान नसते कसे बघ,
या आठवांच्या घनाला...

हे तुझं बरं असतं...

हे तुझं बरं असतं...

बोलणंच टाळलं,
की पुढचे प्रश्न टाळता येतात
त्यांच्या उत्तरांसकट..

मग पुढचं सगळंच टाळता येतं..
आशा, अपेक्षा,
आर्जवं, विनंत्या....
आणि भेट...

सगळंच..

बेतरतिब …

यहाँ कुछ सिसकतीसी यादें रखी हैं....
मेरी चादर पर पड़ी सिलवटो की तरह…
बेतरतिब……

कुछ सहमे हुए से सपने,
यहाँ वहाँ बिखरे पड़े हैं.....
तकियों से लिपटे हुये....  

कुछ हँसी की फुहारें
दीवारो पर फैली है....
तुम्हारे फेंके हुए
होली के रंगो कि तरह…

और तुम्हारी अल्लड सी,
बेमतलब कि, फिर भी  मीठी बातें,
कोने में दुबकी बैठी हैं..
मेरी ग़ज़लों कि किताबों के
पिछेसे झाँकती हुयी सी…

और वो सारे गीले-शिकवे भी लटके हुए है…
पर्दो कि तरह.…
मेरे जेहन कि खिड़कियों पर…
मुस्कुराते हुये…

अरे.… रहने भी दो… मत सवारों इन्हे…
मैं भी कहा अभी सवरं पाया हु.…    
  

जरा उशीरच झाला...

आलीस? जरा उशीरच झाला, नाही?

नाही, म्हणजे अजून ती शुक्राची चांदणी आहे वर…. पण उगवतीला आलेला विरहाचा रंग, तिची चमक जरा कमी करतोय… 

आणि, माझ्यासोबतच वाट बघत बसलेला हा चन्द्र… अरे… कुठे गेला हा?

ह्म्म… थकला असेल बहुतेक… आणि गेला निघुन… त्याच्या चांदण्यांसोबत … 

तो प्राजक्त उमलतोय बघ तिथे… तलम, केशरी रंगांच्या देठांचा… आणि शुभ्र, तुझ्या अंगाचा मादक सुगंध असणाऱ्या पाकळ्यांचा… आत्ता-आता पर्यंत, तो सुद्धा तुझी दरवळ कळ्यांमधे दडवून बसला होता वाट बघत… माझ्या सारखा… 

अरे, हे काय?? आत्ता इथे छान धुकं दाटलेलं होतं बघ… तुझ्या पांढऱ्या, झिरमिरीत पदरासारखं… पण, आता तेही पहुड्लय, हिरव्या, लुसलुशीत गवताच्या पात्यांवर… दव बनुन… 

ऐक ना, नको ना उठवूस मला… 

साखर-झोप??? नाही गं वेडे, तुझी वाट बघतांना, युगं निघून गेलित… आणि उजाडता उजाडता, मी विझत गेलो… आत्ता-आत्ताच विझलोय … आत्ता-आत्ताच निजलोय… तुला जरा उशीरच झाला…  जरा उशीरच झाला  तुला… 

जमलं तर एक कर, कुशीत घे मला… आणि तू पण पड जरा वेळ… पुढचं युग उगवेपर्यंत… 

© 

मौन...

माझे प्रश्न...
उत्तर?? मौन..

पडलय कोडं...
फक्तंच मौन..

मलाचं हूरहुरहुर..
सलतंय मौन. .

जिंकलं कोण...

हरलंय कोण...

मनात व्यापून. .

उरलंय मौन..

ओळख...तुझी नि माझी

तू आणि मी .. तसे ओळखीचेच.. नेहेमीचीच ओळख आपली..
रोज रोजचीच.. तीच ती.. इतरांनी घालून दिलेली..

पण तरी खरतर अनोळखी.. मनाच्या एका कोपर्यात..
नवीन ओळख करूयात का?
पावसात भिजत..

मस्त पैकी पावसात...
सगळं शरीर भिजत.. भिजवत..
आणि मन हि..
रोज-रोज च्या त्याच-त्यापणाला धुवून मस्त नवीनपण भरून घ्यायचं..

बाहेरच, जगानी दिलेलं.. मळकट रूप स्वच्छ धुवून टाकून.. पावसात..
नव्याने ओळख करुन घेऊयात का?

तू आणि मी..